“Men dient namelijk voor de ogen te houden dat niets qua voorbereiding moeilijker, qua succes twijfelachtiger en qua uitwerking gevaarlijker is dan zich opwerpen als iemand die vernieuwingen wil doorvoeren. Want hij die dat doet, heeft hen die van de oude toestand profiteren tot vijanden, terwijl hij slechts lauwe verdedigers vindt in hen die van de nieuwe toestand zouden kunnen profiteren: een lauwheid die gedeeltelijk voortkomt uit vrees voor de tegenstanders, die immers de wet aan hun kant hebben, en gedeeltelijk uit het wantrouwen van de mensen, die in feite pas geloven aan vernieuwing als zij deze in de werkelijkheid ervaren hebben.”

Niccolò Machiavelli, Il Principe blz 83 (1513)

vul een exotextiele vorm met een droge Xiriton-mix op een schip. Laat het object zinken, hoe dieper hoe beter. De waterdruk comprimeerd de mix. Na bepaalde tijd ophalen. weghalen(hergebruik) van het vorm-textiel. Massa door het weer laten drogen. Dan zagen (blokken, tegels etc.)

...

- op instabiele grond (veen/tundra etc) - in aardbevingsgebieden - conventionele wegenbouw ....

...

...

De mens leeft niet eeuwig, gaat dus dood en wordt begraven of cremeert. Beides niet goedkoop en de laatste rustplaats is ook maar tijdelijk voor een paar decennia's in de regel. En dan? Stel je voor, je kan voor een paar euro's meer je laatste rust vinden in een 'Xiritombe', een holle kubus van bijv. 3x3x3 meter (of andere afmetingen). De muurdikte is rond 80 cm. Blijft dus een kamer over van rond 2 kubike meter. Ruimte genoeg voor je lichaam en een aantal dingen, die je dierbaar waren in je leven. Jouw Xiritombe maakt vervolgens als grote bouwblok deel uit van een dijk. Omdat jij ervoor betaald, scheelt het het kosten voor Rijkswaterstaat. En je beschermd het land, je nazaten, tegen de stijgende zeespiegel veel langer dan op een normale begraafplaats. En ooit, na eeuwen, is de dijk wellicht niet meer nodig en gaan er archeologen jouw Xiritombe onderzoeken, want in het volgende millennium zou dit ook nog een interessant vak moeten zijn, het speuren naar grijpbare artefacten uit een tijdperk waar de mens virtueel/digitaal werd...

We moeten weg van het puntdak-huis met dakpannen en doorgaans slechte isolatie. Het typische Xiriton-huis heeft een plat dak met rand, geschikt voor 'normale' begroening en niet alleen sedumplantjes etc. De humuslaag is minimaal 30 cm dik en kan al het regenwater makkelijk bufferen. Zo een best zwaar plat dak, dat tevens extra leeefruimte biedt, moet uiteraard gedragen worden door massieve muren zonder spouw; volume = isolatie door termische massa. Dragers en stutten zijn in de regel van hout of bamboe, voor fraaier design dan eventueel van staal of aluminium. In ieder geval geheel of gedeeltelijk ingepakt in Xiriton. Het Xiriton-huis is doorgaans massiever dan een 'normaal' huis, betekend dus meer koolstof-opslag, betere isolatie (kou, warmte! en geluid), stabieler bij aardbeving, veel beter herbruikbaar, én zeer waarschijnlijk nogal goedkoper en sneller te bouwen.

...

Stel je voor dat men door continue clusteren van exotextiel Xiriton een dusdanig grote drijvende massa krijgt, welke zodanig dik wordt, dat men weer materiaal kan uit graven om het eiland verder uit te breiden. De minimaal noodzakelijke Xiriton-wanddikte is vermoedelijk 4 meter en functioneert tevens als zeewater-filter.

Brandhoutbesparing in ontwikkelingslanden, minder houtkap = minder erosie, meer gezondheid. C4-grassen als alternatieve brandstof en de as daarvan als puzzolaanvervanger.